جزء الکترونیکی هر وسیله گسسته اساسی یا موجودیت فیزیکی در یک سیستم الکترونیکی است که برای تأثیرگذاری بر الکترون ها یا میدان های مرتبط با آنها استفاده می شود. به طور کلی در نظر گرفته شده است که قطعات به یکدیگر متصل شوند، معمولاً با لحیم کردن به برد مدار چاپی (PCB)، برای ایجاد یک مدار الکترونیکی با یک عملکرد خاص (به عنوان مثال تقویت کننده، گیرنده رادیویی یا نوسانگر). قطعات ممکن است به صورت جداگانه یا در گروه های پیچیده تر به عنوان مدارهای مجتمع بسته بندی شوند.
ترانزیستور یک وسیله نیمه هادی است که برای تقویت یا سوئیچ کردن سیگنال های الکتریکی و قدرت استفاده می شود. ترانزیستور یکی از بلوک های اساسی ساختمان الکترونیک مدرن است. این ماده از مواد نیمه هادی تشکیل شده است که معمولاً دارای حداقل سه پایانه برای اتصال به یک مدار الکترونیکی است. یک ولتاژ یا جریان اعمال شده به یک جفت ترمینال ترانزیستور، جریان را از طریق یک جفت ترمینال دیگر کنترل می کند. از آنجایی که توان کنترل شده (خروجی) می تواند بیشتر از توان کنترلی (ورودی) باشد، ترانزیستور می تواند سیگنال را تقویت کند. برخی از ترانزیستورها به صورت جداگانه بسته بندی می شوند، اما بسیاری دیگر به شکل مینیاتوری در مدارهای مجتمع تعبیه شده اند.
